τετριμμενα & λεπτομερειες

Πρώτη φορά τον είχα συναντήσει σε ένα υπόγειο μπαρ στα Εξάρχεια, με είχε τραβήξει η παρέα μου στο πρώτο έτος. “Έλα ρε όλο κάθεσαι και διαβάζεις, πάμε ‘κει να τα πιούμε”, μου είχαν πει, και εδώ που τα λέμε δεν με έπαιρνε να τους ακυρώσω ξανά, έτσι πήγα. Όταν φτάσαμε ήταν γεμάτο κόσμο από κάθε ηλικία και κοινωνική τάξη, το έβλεπες από τα ρούχα τους. Το πρωί μπορεί έτσι και ο ένας προσπερνούσε τον άλλο τυχαία στον δρόμο να τον σνόμπαρε και να τον έβριζε από μέσα του, αλλά εδώ θα μιλούσαν μαζί, θα γελούσαν και θα αντάλλαζαν τηλέφωνα· δεν θα τηλεφωνούσαν ποτέ όμως ο ένας στο άλλο γιατί μόνο εδώ μια τέτοια φιλία ήταν εφικτή. Μόνο εδώ, στο ημίφως, υπό την επήρεια του αλκοόλ. Μόνο εδώ μπορούσαν τα χνώτα τόσο διαφορετικών ανθρώπων, αναμιγμένα με τον μπόλικο καπνό στην ατμόσφαιρα, να ταιριάξουν. Καθίσαμε στο τραπεζάκι μας πέντε άτομα παρέα και παραγγείλαμε τα ρακόμελα που συνηθίζαμε όταν βγαίναμε. Μας περιποιήθηκαν, μας έφεραν δυο καραφάκια μέσα είχαν από ένα ξυλαράκι κανέλα, φε